Ég rökræði oft við lítinn apa sem er ekkert sérstaklega gáfulegur og nausynlegt er að ræða við hann annað slagið á alvarlegu nótunum. Litli apinn tekur stundum völdin, það er þegar ég hugsa ekki áður en ég framkvæmi og fer í gegnum daginn án þess að taka eftir því.

Um daginn rökræddi ég mikið og harkalega við litla apann. Ég hreinlega skammaði hann nokkrum sinnum yfir daginn. Ég var á ferðinni um Reykjavíkurborg og þurfti að erindast. Ég var mjög tímanlega á ferðinni og átti að vera mætt á áfangastað eftir 20 mín. Hvað gerir maður á 20 mín í Reykjavík? Það fyrsta sem litla apanum datt í hug var að fara og kaupa ís, vegna þess að það var sól og gott veður. En ég var ekkert svöng og ég þurfti ekkert á ísnum að halda. Í stað þess að bruna í næstu ísbúð alveg meðvitundarlaus þá tók ég spjall við litla apann. Ég stoppaði á næsta bílaplani og ræddi kosti og galla þess að fara og fá mér ís. Ég vann þessar rökræður og engin ís var keyptur.

Eitt af því sem þurfti að gera í þessari ferð var að fara inn í verslunarmiðstöð, inn í ákveðna búð og kaupa eitt atriði. Þegar ég labbaði inn í verslunarmiðstöðina þá blöstu við mér girnilegir veitingastaðir en ég var nýbúin að borða. Litli apinn vildi fá sér eitthvað smotterí, því honum langaði svo mikið í eitthvað gott. Þá byrjuðu rökræðurnar enn eina ferðina.

Ég er nýbúin að borða – ég er ekki svöng. Það er ekkert hér sem heitir „aðeins“ því allir skammtar eru svo stórir. Þetta yrði klárlega „sjoppufærsla“ sem ég mun sjá eftir og fyrir vikið mjög tilgangslaus eyðsla á peningum. Svona labbaði ég og rökræddi við litla apann í gegnum alla verslunarmiðstöðina. Keypti þennan eina hlut og svo út aftur ÁN þess að kaupa nokkuð annað. Þetta var afrek. Þegar ég var komin út í bíl tók ég litla apann á teppið og krafðist svara við því hvers konar hegðun þetta væri. Litli apinn hafði engin svör. Ég hins vegar saknaði einskis sem var þarna inni, hafði enga löngun í neitt lengur og leið mjög vel.

Suma daga lætur litli apinn heyra í sér og er nánast stjórnlaus. Aðra daga lætur hann mig í friði og oft eigum við gott samstarf sem við höfum ákveðið að kalla – hin gullni meðalvegur Elínar og litla apans.

-Elín Káradóttir-